Jesteś przy mnie, lecz jakby obok.
Nie pasujesz do mojej wrażliwości do świata.
Przyciągam Cię, jednocześnie budząc w Tobie obrzydzenie moją mroczną stroną.
Obiecujesz.
Kłamiesz.
Ranisz.
Udaję, że moje serce jest ze stali.
Wmawiam sobie, że wszystko minie.
Wtedy pojawiasz się Ty, znienacka atakujesz wszystkie moje wspomnienia. Dotykasz je, łechtasz moje ego, pieścisz moje zbolałe, zasypywane solą rany.
Jesteś przy mnie, lecz jakby obok.
Czy istnieje jakakolwiek pomoc w takiej sytuacji?
OdpowiedzUsuńTak. Istnieje. Śmierć.
UsuńI siadam. I liczę. I liczę na palcach dłoni ileż to błędów popełniłam. I liczę ile uśmiechów sztucznych przez tyle lat na swojej twarzy stworzyłam...
OdpowiedzUsuńI na jakiej liczbie stanęło?
Usuń